Monica

rowerowy blog

Info

Ten blog rowerowy prowadzi Monica z miasteczka Luzino. Mam przejechane 14904.00 kilometrów w tym 0.00 w terenie. Jeżdżę z prędkością średnią brak danych. i się wcale nie chwalę.
Suma podjazdów to 0 metrów.
Więcej o mnie.

Znajomi

wszyscy znajomi(29)

Moje rowery

Kross Trans Alp 14719 km

Wykres roczny

Archiwum bloga

Wpisy archiwalne w kategorii

51-100 km

Dystans całkowity:	8249.00 km (w terenie 0.00 km; 0.00%)
Czas w ruchu:	b.d.
Średnia prędkość:	b.d.
Liczba aktywności:	113
Średnio na aktywność:	73.00 km
Więcej statystyk

DST 92.00km
Sprzęt Kross Trans Alp
Aktywność Jazda na rowerze

11/2016 Kaszubska majówka dz.2 (wokół Jez. Wdzydze)

Niedziela, 1 maja 2016 · dodano: 08.05.2016 | Komentarze 7

Drugi dzień tegorocznej majówki to punkt centralny tego wyjazdu, czyli planowane objechanie Jeziora Wdzydze. To największe kaszubskie jezioro obejmuje pięć połączonych ze sobą jezior: Wdzydze, Gołuń, Radolne, Jelenie i Słupinko. Cały akwen patrząc z lotu ptaka (z którego to lotu jednak nie patrzałam ;-) przypomina trochę niesymetryczny krzyż. Przez Wdzydze przepływa rzeka Wda (Czarna Woda), jeden z najbardziej atrakcyjnych szlaków kajakowych, stąd nieraz ją przecinałyśmy na naszej trasie, spotykając grupy kajakarzy. Cały akwen jest objęty obszarem Wdzydzkiego Parku Krajobrazowego.

Teren bardzo piękny. Lasy głównie sosnowe, drogi na przemian: to szutrowe, to bardzo piaszczyste. Nieraz musiałyśmy mocno dociskać, by utrzymać się w siodełku, stąd wieczorem po raz pierwszy chyba odczuwałam nieznacznie mięśnie moich ud ;-) Dzień bardzo udany. Rozpoczął się fantastyczną pogodą, około 12 bardzo się zachmurzyło i tak gdzieś do 16. Później znów się rozpogodziło.

W sumie nie objechałyśmy tego dnia całego Jez. Wdzydze, część zachodnia została na następny dzień, bo i tak tamtędy miałyśmy wracać do domu.

Trasa: Wiele – Kliczkowy – Borsk – Wdzydze Tucholskie - Zabrody - Gołuń – Juszki - Lizaki – Grzybowo – Grzybowski Młyn - Loryniec - Czarlina - Skoczkowo - Wdzydze Kiszewskie – Skoczkowo – Czarlina – Przerębska Huta - Dąbrówka – Piechowice – Dziemiany – Szablewo – Robaczkowo – Jeżewo – Chojny – Wiele

Wycieczkę wokół Jez. Wdzydze rozpoczynamy od jego południowego brzegu, a następnie wschodniego, dlatego najpierw udajemy się (asfaltem) do miejscowości Borsk. Po drodze, w miejscowości Kliczkowy, jeszcze raz odwiedzamy "odkryty" przeze mnie wczoraj punkt widokowy z którego rozpościera się piękny widok na południowy skraj Jeziora Wdzydze.

Kliczkowy © Monica

Kliczkowy - widok na Jezioro Wdzydze © Monica

Południowy skrawek Jez. Wdzydze © Monica

Jezioro Wdzydze © Monica

W Borsku można spotkać tradycyjną zabudowę wiejską z pocz. XX wieku.

Drewniana zabudowa wsi Borsk © Monica

W Borsku wjeżdżamy na zielony szlak rowerowy, który wzdłuż Jezior: Wdzydze i Gołuń zaprowadzi nas aż do Gołunia.

Nad brzegiem Jez. Wdzydze © Monica

Jezioro Wdzydze © Monica

Zielony szlak wokół Jez. Wdzydze © Monica

Zielony szlak wokół Jeziora Wdzydze © Monica

Na zielonym szlaku © Monica

We Wdzydzach Tucholskich znajduje się rewelacyjny punkt widokowy na Jezioro Wdzydze.

Wdzydze Tucholskie - widok na Jezioro Wdzydze © Monica

Punkt widokowy we Wdzydzach Tucholskich © Monica

Jezioro Wdzydze z wyspą Mały Ostrów © Monica

Tego dnia spotykamy na trasie wielu rowerzystów, również grupy takich jak my sakwiarzy. Bardzo mile wspominamy poniższą grupę z Warszawy, których poznałyśmy właśnie na tym punkcie widokowym. Trochę porozmawialiśmy, trochę jechaliśmy razem, później my ich wyprzedziłyśmy, później oni nas nie wiadomo kiedy (chyba jak miałyśmy postój nad Jez. Strupino), ponowne spotkanie w Juszkach, a potem nasze drogi się rozeszły, gdyż oni udali się w kierunku Kościerzyny i Kartuz.

Spotkanie z sympatyczną grupą z Warszawy © Monica

Wokół Jeziora Wdzydze © Monica

Z Gołunia kontynuujemy jazdę zielonym szlakiem do Juszek, następnie niebieskim do miejscowości Lizaki.

Zielony szlak za Gołuniem © Monica

Kierunek: Juszki © Monica

Drewniana chata w Juszkach pocz. XX w. © Monica

Z Juszek udajemy się niebieskim szlakiem do miejscowości Lizaki. Znajduje się tam ciekawy kościółek z 1755r. Jest on częścią kościoła w Tyłowie (powiat pucki), bardzo zrujnowany, został rozebrany i w 1994r. przeniesiony do Lizaków.
Miałyśmy problem z jego znalezieniem, ale w końcu się udało.

Kościół p.w. św. Judy Tadeusza w Lizakach pochodzący z 1755r. © Monica

Chata w Lizakach © Monica

Za Grzybowem wbijamy się na czerwony szlak kaszubski, którym dojeżdżamy aż do Wdzydz Kiszewskich. Z tym że gdy nad Jeziorem Jelenim szlak wyprowadził nas na chwilę na ulicę my go zgubiłyśmy i ani się obejrzałyśmy jak dojechałyśmy tym asfaltem do Wdzydz. Szlak prawdopodobnie odbijał gdzieś w las, a my to przeoczyłyśmy, ale byłyśmy głodne, chciałyśmy zjeść obiad i wcale nie szukałyśmy już czerwonego szlaku... Teraz patrząc na mapę widzę, że biegł on dalej samym brzegiem Jez. Jeleniego, nie sądzę więc, abyśmy miały ochotę na jego kontynuację, bo te przeprawy brzegiem jezior zazwyczaj dają nam w kość... ;-)

Czerwony szlak kaszubski na trasie z Grzybowskiego Młyna do Loryńca © Monica

Wda w okolicy Loryńca © Monica

Wda w okolicy Czarliny © Monica

Czerwony szlak nad brzegiem Jeziora Jelenie © Monica

Na czerwonym szlaku © Monica

Jezioro Jelenie © Monica

We Wdzydzach stołujemy się w pierwszej napotkanej restauracji. Jedzonko było dobre, zresztą głodnemu wszystko smakuje ;-) Dopiero potem udajemy się na punkt widokowy na krzyż jezior wdzydzkich.

Gospoda u Sołtysa © Monica

Niestety w tym czasie było jeszcze duże zachmurzenie, więc zdjęcia są słabe. Zresztą i tak trudno byłoby ująć i jakoś oddać tą całą wielką wodę ;-) Ale punkt jest rewelacyjny i ma się wrażenie jakby się było na środku morza, gdy się tak chodzi w kółko po wieży i z trzech stron jest się otoczonym jeziorami. Tak na marginesie: byłyśmy bardzo zaskoczone, że wstęp na wieżę widokową jest bezpłatny.

Wdzydze Kiszewskie - widok na Jezioro Gołuń, Wdzydze i Radolne © Monica

Wdzydze Kiszewskie - widok z wieży na Jez. Radolne © Monica

Jezioro Gołuń z bliska © Monica

Miejsce pamięci w okolicy Wdzydz Kiszewskich. Takich miejsc w trakcie tego wyjazdu było sporo niestety.... © Monica

Z Wdzydz wracamy do Czarliny czerwonym szlakiem, następnie udajemy się żółtym do Dąbrówki, a następnie prosto do Dziemian, ot tak, bo nigdy nie byłam w Dziemianach.

Rzeka Wda i Jezioro Słupinko © Monica

Na rozstaju © Monica

Jezioro Słupino © Monica

Na trasie do Dąbrówki © Monica

Kościół w Dziemianach © Monica

W Dziemianach chciałam właściwie zobaczyć tamtejsze kąpielisko, ale nas źle pokierowano, objechałyśmy pół jeziorka i wylądowałyśmy na jego skraju, gdzie zrobiłyśmy postój a kąpieliska już nie szukałyśmy. Pojechałyśmy do "domu" bo robiło się późno. Trasa do Wiela chyba jakieś 14 km cały czas lasami, na szczęście mega wygodnymi szutrami ;-)

Jezioro Rzuno © Monica

Z Dziemian do Wiela © Monica

Kategoria 51-100 km, W towarzystwie, Wyjazdy kilkudniowe

DST 89.00km
Sprzęt Kross Trans Alp
Aktywność Jazda na rowerze

10/2016 Kaszubska majówka dz.1 (Skorzewo-Wiele)

Sobota, 30 kwietnia 2016 · dodano: 04.05.2016 | Komentarze 5

Tegoroczną majówkę postanowiłam spędzić na Kaszubach, w rejonie na południe od Kościerzyny. Niedaleko, a tereny zupełnie mi nieznane z poziomu rowerowego siodełka. Głównym celem wyjazdu było objechanie wokół Jeziora Wdzydzkiego, największego jeziora na Kaszubach, tzw. Kaszubskiego Morza, ale oczywiście znalazło się wiele dodatkowych miejsc wartych odwiedzenia.

Wycieczkę rozpoczynamy w Skorzewie (jedna stacja przed Kościerzyną), do którego dojeżdżamy szynobusem z Gdyni. Tego dnia trasa wiedzie drogami położonymi na południowy wschód od Kościerzyny, odwiedzamy m.in. Będomin wraz z Muzeum Hymnu Narodowego, Stare Polaszki, Starą Kiszewę, by pod koniec dnia wjechać na teren Wdzydzkiego Parku Krajobrazowego i do miejscowości Wiele, gdzie będzie nasza baza noclegowa i wypadowa.

Trasa wiedzie w zdecydowanej większości szutrami lub twardymi polnymi drogami, rewelacyjnie, dopiero w okolicach miejscowości Konarzyny zaczynają się typowe dla tej okolicy ciężkie piachy. Klimat (sosnowe lasy i bardzo piaszczyste drogi) przypomina Bory Tucholskie, zresztą nic dziwnego, Wdzydzki PK graniczy z Borami Tucholskimi. Bardzo mi się podobała ta nasza trasa, tereny nie są co prawda tak pagórkowate jak moje, właściwie tylko delikatnie pofałdowane, ale za to jest dużo rozległych pól, czuć trochę przestrzeni, no i nawierzchnia ulubiona, choć kurzyło nie powiem, sucho jak w pieprzu.

Pogoda rewelacyjna: słonecznie, wiatr umiarkowany, raczej niewielki, bo nie pamiętam aby był dokuczliwy, w przeciwnym razie odczułabym go na tych otwartych przestrzeniach pól, którymi jeździłyśmy tego dnia.
Towarzyszy mi Siostra. Miał też z nami jechać Wujek, ale niestety parę dni wcześniej miał wypadek w pracy, teraz noga w gipsie i o jeździe na rowerze na przynajmniej 2 miesiące można zapomnieć, oby tylko dobrze się leczyła.

Trasa: Skorzewo – Nowa Wieś Kościerska – Kościerska Huta - Dobrogoszcz – Puc – Będominek - Będomin – Nowy Barkoczyn – Stary Barkoczyn – Niedamowo – Chrztowo – Stare Polaszki – Nowe Polaszki – Wilcze Błota – Stara Kiszewa – wokół Jeziora Krąg – Konarzyny – Pikowo – Bąk – Podrąbina – Borsk – Kliczkowy- Górki – Wiele

Poniżej zdjęć dość sporo, natomiast z braku czasu nie będę się rozpisywać o odwiedzanych miejscach. Myślę, że ewentualni zainteresowani sami sobie znajdą szczegółowe informacje ;-)

Jezioro Puc © Monica

Okolice Będominka © Monica

Na trasie do Będomina © Monica

Muzeum Hymnu Narodowego w Będominie - dworek rodzinny twórcy hymnu narodowego Józefa Wybickiego © Monica

Stalowy orzeł polski w Będominie - autor Robert Florczak - ASP Gdańsk © Monica

400-letni Dąb Wybickiego w Będominie. Z ciekawostek: zajął on 3 miejsce w plebiscycie na Europejskie Drzewo Roku 2014 © Monica

Wnętrze dworku w Będominie - wyposażenie z XVIII i XIX w. © Monica

Będomin - Grób 30 węgierskich Żydówek, ofiar Marszu śmierci Obozu Stutthof © Monica

Jezioro w Nowym Barkoczynie © Monica

Okolice Niedamowa © Monica

Zakład górniczy w Niedamowie © Monica

Na trasie z Niedamowa do Chrztowa © Monica

Wiosenne prace w polu © Monica

Na trasie Niedamowo - Chrztowo © Monica

Okolice Chrztowa © Monica

Na rozstaju - trzeba sprawdzić drogę © Monica

Postój obiadowy nad małym jeziorkiem w okolicy Starych Polaszek © Monica

Barokowy kościół z 1754r. w Starych Polaszkach © Monica

Warto odwiedzić ten kościółek, zwłaszcza w środku. Ma jakiś klimat... mnie osobiście bardzo się podoba, choć może z innych względów.. W środku jest nietypowy ołtarz, oczywiście kościół jest zamknięty, ale my akurat nieraz miałyśmy okazję być wewnątrz.

Nowe Polszki - kościół szachulcowy z 1842r

Nowe Polaszki - kościół szachulcowy z 1842r © Monica

Na trasie do Wilczych Błot © Monica

Zabytkowa kuźnia w Wilczych Błotach © Monica

Okolice Starej Kiszewy © Monica

Ruiny Zamku Krzyżackiego w Starej Kiszewie z XIV w. Zamek jest własnością prywatną, ale podobno po wcześniejszym uzgodnieniu telefonicznym z właścicielem można go zwiedzić © Monica

Wieża zamkowa © Monica

Zabudowania zamkowe od strony ogrodu © Monica

Na trasie wokół Jeziora Krąg © Monica

Wokół Jeziora Krąg - okolice miejscowości Konarzyny © Monica

Pierwszy widok na Jezioro Wdzydze - w miejscowości Kliczkowy © Monica

Z Górek do Wiela © Monica

Kościół p.w. św. Mikołaja we Wielu © Monica

Neobarokowy kościół p.w. św. Mikołaja we Wielu © Monica

Wiele jest znane ze znajdującej się tam Kalwarii - drugiej na Kaszubach, obok Kalwarii Wejherowskiej. Jest to Kalwaria stosunkowo młoda, jej budowa rozpoczęła się 100 lat temu, ale jest malowniczo położona na pagórkach i częściowo wzdłuż Jeziora Wielewskiego.

Kaplica Grobu Pańskiego na Kalwarii Wielewskiej © Monica

Nad Jeziorem Wielewskim © Monica

Jezioro Wielewskie o zachodzie © Monica

Kategoria 51-100 km, W towarzystwie, Wyjazdy kilkudniowe

DST 70.00km
Sprzęt Kross Trans Alp
Aktywność Jazda na rowerze

6/2016 Puszcza Darżlubska

Niedziela, 10 kwietnia 2016 · dodano: 10.04.2016 | Komentarze 4

Dzień słoneczny, ale trochę wietrzny. Wybrałam się w kierunku północnym i akurat pod wiatr.
Postanowiłam pojeździć nieco więcej po Puszczy Darżlubskiej, przez którą dotąd przejeżdżałam jedną standardową trasą, ale nie do końca wyszło tak jak chciałam. Do Kniewa standardowo asfaltem. Następnie skręciłam w Lasy Piaśnickie, z których chciałam zielonym szlakiem pieszym dojechać nad Jezioro Dobre. Niestety szlak dość szybko mi zniknął i zamiast lasami nad owo jezioro, jechałam polami w okolicach Domatówka i dojechałam do Domatowa. Tam wjechałam do lasu, gdzie chciałam pojeździć czarnym pieszym szlakiem. Najpierw skręciłam w lewo, chcąc tym szlakiem dojechać do jakiegoś Diabelskiego Kamienia i innych tego typu atrakcji. Atrakcji nie znalazłam, szlak był błotnisty, zniszczony, wreszcie zawalony gałęźmi wyciętych drzew. Wówczas zawróciłam, gdyż nie chciałam ryzykować pęknięcia dętki. Pojechałam czarnym szlakiem w przeciwnym kierunku - do Mechowa, tam był on już lepszej jakości. Z Mechowa miałam zamiar udać się do Darżlubia, ale zachęciła mnie na murze informacja o "Pętli Cysterskiej Szarych Mnichów", więc śladem szarych mnichów postanowiłam pojechać w kierunku Wejherowa ;-) Szlak okazał się wygodną szeroką leśną drogą, bez żadnych atrakcji. Przejeżdżałam obok Rezerwatu Darżlubskie Buki. Po drodze zajechałam do Kąpina - wsi tuż przed Wejherowem, otoczonej Puszczą, gdyż na mapie mam zaznaczone, że powinny tam być ruiny jakiegoś zamku. Nic takiego nie znalazłam... Ewentualnie zabudowania czegoś co mogło być dworem... ale na mapie jest wyraźnie zamek a nie dwór...

Trasa: Luzino – Kębłowo - Zamostne – Kniewo – Lasy Piaśnickie – zielonym szlakiem a potem bez szlaku do Domatówka i Domatowa – czarnym szlakiem do Mechowa – szlakiem cysterskim do Kąpina – Wejherowo – Gowino – Robakowo – Luzino

Przydrożne rowy są pięknie ukwiecone wiosennymi kwiatkami.

Zawilce © Monica

Przylaszczki © Monica

Żółte zawilce © Monica

Lasy Piaśnickie © Monica

Lasy Piaśnickie - rzeźba Chrystusa Frasobliwego © Monica

Lasy Piaśnickie © Monica

Pomnik upamiętniający pomordowanych w Lasach Piaśnickich © Monica

Tablica pamiątkowa © Monica

Puszcza Darżlubska © Monica

Tu się kończy pierwszy etap mojej jazdy czarnym szlakiem w okolicy Domatowa.

Puszcza Darżlubska - czarny szlak © Monica

A tu już znacznie przyjemniej...

Puszcza Darżlubska - na czarnym szlaku © Monica

Puszcza Darżlubska - czarny szlak © Monica

Okolice Mechowa © Monica

Mechowo © Monica

Kościół w Mechowie z oddali © Monica

Puszcza Darżlubska Rezerwat "Darżlubskie Buki" © Monica

Rezerwat ten obejmuje fragment naturalnego lasu bukowego w stanie niezmienionym, stanowiącego resztkę dawnej Puszczy Darżlubskiej.

Rynek w Wejherowie © Monica

Kategoria 51-100 km, W pojedynkę

DST 93.00km
Sprzęt Kross Trans Alp
Aktywność Jazda na rowerze

7/2016 Szlak Wejherowski + okolice Oliwy

Środa, 6 kwietnia 2016 · dodano: 17.04.2016 | Komentarze 3

Wreszcie przejechałam Szlak Wejherowski z Wejherowa do Sopotu. Wcześniej jeździłam nim tak mniej więcej do Bieszkowic, dalej jakoś nie za bardzo miałam motywację, bo wydawało mi się że rejony w okolicach Gdyni czy Sopotu nie będą zbyt ciekawe. Jakże się myliłam... Lasy TPK w okolicach Trójmiasta są niezwykłe, zaczęłam je w tym roku poznawać pieszo i rowerem i z pewnością tam powrócę. Zmotywowało mnie też do jego przejechania to, że umówiliśmy się ze znajomymi z pracy na jazdę rowerem w okolicach Sopotu, a że znajomi dopiero sezon rowerowy rozpoczynają, podejrzewałam, że nie pojeździmy tyle żeby mnie to satysfakcjonowało ;-) więc uznałam, że to będzie idealne wyjście, jak przyjadę do Sopotu właśnie rowerem a nie kolejką SKM. Oczywiście siostrę też namówiłam więc sobie pojechałyśmy.

Pogoda była cudowna, prognozy zapowiadały deszcze dopiero na 17, w Sopocie byliśmy umówieni na 14.

Szlak Wejherowski do Bieszkowic, czyli na tym odcinku który dotąd znałam jest zupełnie lajtowy, biegnie doliną, właściwie żadnych podjazdów, tylko piachy w okolicach Wyspowa i Bieszkowic. Ale jest fajnie, zwłaszcza teraz wczesną wiosną, jesienią pewnie też.. Góreczki zaczynają się dopiero za Łężycami, czyli w Lasach Cisowsko-Chylońskich.

Pałac Przebendowskich w Wejherowie © Monica

Park Majkowskiego w Wejherowie © Monica

Szlak Wejherowski - o tej porze roku kwitną na nim połacie zawilców, choc delikatne to kwiatki to jednak urocze © Monica

Szlak Wejherowski © Monica

Stawki na rzeczce Cedron © Monica

Szlak Wejherowski © Monica

Na trasie - Wyspowo © Monica

Okolice Wyspowa © Monica

Drogowskaz © Monica

Na szlaku wejherowskim - w kierunku Puckiej Góry, ale szlak chyba nie prowadzi przez nią, gdyż nie pamiętam bym w tym rejonie podjeżdżała pod jakąś w ogóle górkę © Monica

Jezioro Borowo © Monica

Rezerwat Pełcznica - Jezioro Pałsznik © Monica

Rezerwat Pełcznica © Monica

Piachy w okolicach Bieszkowic - niezmienne ;-) © Monica

Jezioro Bieszkowickie © Monica

Szlak Wejherowski - okolice Piekiełka © Monica

Podjazd w okolicy Piekiełka © Monica

Podjazd na morenę w Rezerwacie Cisowa © Monica

Rezerwat Cisowa © Monica

Na szlaku © Monica

Szlak Wejheroski - zjazd w kierunku ulicy Marszewskiej

Szlak Wejherowski - zjazd w kierunku ulicy Marszewskiej © Monica

Zjazd w okolicy ul. Marszewskiej © Monica

Ścieżka dydaktyczna Szlak Wiewiórki w okolicy Gdyni Cisowa © Monica

Szlak Wiewiórki - myślę, że ten odcinek szlaku każdy kto go przemierza zapamiętuje doskonale... Po prostu targanie roweru po tych schodach, a następnie znoszenie do lekkich nie należy. Gdy tam się znalazłyśmy było tuż po godz. 12, słońce grzało a z nas lał się pot ;-) Ale to nie znaczy że nim więcej nie pojadę... Może znajomych na niego namówię... ;-)

Szlak wiewiórki - podejście © Monica

Podejścia ciąg dalszy © Monica

Szlak wiewiórki na trasie Szlaku Wejherowskiego © Monica

Szlak wiewiórki zejście © Monica

Niedługo później mamy problem ze znalezieniem szlaku, niby oznaczony jest, ale tam gdzie wskazują znaki nic nie ma, to znaczy są ... chaszcze.... Jedziemy dalej, potem zawracamy, potem po informacjach pewnego pana skręcamy w inną drogę, znów zawracamy no i nie możemy znaleźć tego szlaku. Wracamy do ostatnich oznakowań, zostawiam rower i w końcu idę obejrzeć te chaszcze, po kilkunastu metrach jak się skończyły pojawiły się oznakowania. Oczywiście ścieżka mimo że już odsłonięta była tak stroma że i tak trzeba było pchać rower... Dobrze, że było przynajmniej sucho.

Zarośnięta ścieżka na Szlaku Wejherowskim - okolice Gdyni Chwarzno © Monica

Na szlaku © Monica

Później już jedziemy w sumie bez atrakcji, ale okazuje się, że mamy mało czasu, nie chcę się spóźnić, więc bez postoju, głodne i zmęczone lecimy...

Szlak Wejherowski - przejście przez Potok Źródło Marii © Monica

Przejeżdżamy przez Gdynię Chwarzno i Wielki Kack. Na Wielkim Kacku gubię szlak. Nie patrzę na oznakowania, szkoda mi czasu, jestem pewna, że szlak zaraz skręci w las, ale dojeżdżam do lasu, a tam nie ma oznakowań, nie che nam się zawracać, więc mimo to jedziemy ścieżką która się pojawiła, a następnie oznakowaniami szlaku czarnego, którym dojeżdżamy na Brodwino (dzielnica Sopotu) i potem już ścieżką rowerową z góry prosto do Kamiennego Potoku. Uff, 20 min spóźnienia ale jesteśmy ;-)

A tam tylko Ania. Okazuje się, że Tomkowi ledwo co wyszedł z kolejki i wsiadł na rower pękł łańcuch. Więc pojechał do serwisu do Decathlonu, a że łańcucha jeszcze nigdy nie wymieniał, wymieniono mu łańcuch i tylne zębatki. Zajęło to jakąś godzinę. W tym czasie Ania nas poprowadziła w kierunku plaży i pojechałyśmy tamtejszą ścieżką rowerową w kierunku Gdańska Zaspy, żeby się spotkać później w okolicy tego Decathlonu.

W Sopocie © Monica

Gdańsk - ścieżka rowerowa wzdłuż plaży © Monica

Na owej ścieżce panuje prawo dżungli. Coś strasznego. Wszyscy nerwowi, nie zwracają uwagi na innych, i z każdej strony otrzymujesz opr... Najpierw właśnie za powyższe zdjęcie, że się zatrzymałam, jakaś straszna pani na rowerku mnie skrzyczała, że tu się nie można zatrzymywać.... Potem jakiś napaleniec z naprzeciwka który jechał pewnie 50 km/h (pomimo ze tu rolki, rowery, dzieci i w ogóle wszystko co się da.) bo ja mu niby przeszkadzałam... Potem zjechałyśmy ze ścieżki na chodnik, żeby usiąść i zaczekać na ławce i tu znów czyjś krzyk, że ścieżka jest obok a my na chodniku... MASAKRA. Nie wrócę tam!
W końcu Tomek nadjeżdża, on radosny, my radośni, ruszamy! Parę metrów i trach, łańcuch przeskakuje tak, że się nie da jechać. Więc znów do Decathlonu i czekamy tam ponad godzinę. Ale mimo wszystko humory dopisują, co zrobisz, pech to pech, ja się cieszę że już swoje przejechałam, bo to oczywiste że już wiele nie pojeździmy.

Droga Marnych Mostów - Gdańsk Oliwa © Monica

Ruszamy około 17, w Oliwie dołącza ostatnia osoba. Wkrótce zgodnie z prognozami zaczyna padać... Koledzy prowadzili, trochę improwizowali, więc dokładnie nie wiem którymi drogami jeździliśmy, ale gdzieś pomiędzy Oliwą a Sopotem. Najpierw tą Drogą Marnych Mostów, potem Owczarnia, Osowo, Gołębiewo, pętla Reja i skończyliśmy w Sopocie koło 19. Tzn. my skończyłyśmy bo o 19-tej miałyśmy kolejkę, Ania mokra też pojechała do domu, a chłopacy jeszcze Łysą Górę chcieli zaliczyć.
To był ciekawy dzień. ;-)

Droga Marnych Mostów © Monica

Kategoria 51-100 km, W towarzystwie

DST 59.00km
Sprzęt Kross Trans Alp
Aktywność Jazda na rowerze

5/2016 Nad Jez. Dąbrze

Sobota, 2 kwietnia 2016 · dodano: 03.04.2016 | Komentarze 0

Optymistyczne prognozy pogody na weekend się sprawdziły. Żałowałam tylko, że udało mi się wyskoczyć na rower dopiero po południu, zamiast nieco wcześniej. Ale dobre i to... ;-) Udałam się w okolice Chynowa. W planie były tamtejsze lasy, ale tym razem nie było jednak dużo po lesie.

Trasa: Luzino – Strzebielino – Zielnowo - Chynowiec – Słuszewo – Rybienko – Kostkowo – Dąbrówka – Chynowo – Zielnowo - Kębłowo – Luzino

Lasy w okolicy Chynowca © Monica

Okolice Słuszewa © Monica

Jezioro Dąbrze © Monica

Dworek w Chynowie © Monica

Wieczór nadchodzi © Monica

Kategoria 51-100 km, W pojedynkę

DST 60.00km
Sprzęt Kross Trans Alp
Aktywność Jazda na rowerze

3/2016 Przedświątecznie

Sobota, 26 marca 2016 · dodano: 27.03.2016 | Komentarze 2

Dzień pochmurny, z pozoru mało wiosenny, ale za to w większości bezwietrzny.
Na wsi wiosny raczej jeszcze nie widać, ale za to słychać i czuć ;-)

Trasa: Luzino – Tępcz – Lewinko – Lewino – Sianowo – Sianowska Huta – Będargowo – Zęblewo – Smażyno – Wyszecino – Luzino

W Lewinie © Monica

Tylko takiego tandetnego zająca udało mi się złapać ;-) © Monica

W Sianowie © Monica

Przebiśniegi, jak co roku w tym samym miejscu - koło leśniczówki w Sianowie Leśnym © Monica

Kategoria 51-100 km, W pojedynkę

DST 66.00km
Sprzęt Kross Trans Alp
Aktywność Jazda na rowerze

Szlak Piastowski dz.3

Sobota, 3 października 2015 · dodano: 11.10.2015 | Komentarze 8

DZIEŃ 3. GNIEZNO - LEDNOGÓRA

Ostatniego dnia już rankiem, który jest zresztą mroźny (szron na trawie) jedziemy na Wzgórze Lecha, na którym znajduje się zespół katedralny oraz kilka innych zabytkowych obiektów. Spędzamy tam w sumie 4 godziny, które zleciały bardzo szybko, niby dużo, bo zbliża się południe, gdy opuszczamy Gniezno, a w sumie wcale nie tak dużo, wszędzie byłyśmy bardzo krótko, choć katedrę na szczęście zwiedziłyśmy dokładnie, najpierw same, potem z przewodnikiem. Bardzo się z tego cieszę, bo było to dla mnie najważniejsze miejsce w trakcie tej wycieczki.

Zdjęć z wnętrza katedry nie będę umieszczać żadnych, bo są oczywiście beznadziejne. Wrzucam jednak parę z zewnątrz i choć dwa kościoły na wzgórzu ;-) Nie będę też opisywać nic z całego bezcennego wyposażenia katedry, bo to bez sensu, są na ten temat całe przewodniki.

Tylko parę słów ogólnych o gnieźnieńskiej katedrze: pełna nazwa to Bazylika prymasowska Wniebowzięcia NMP i Sanktuarium św. Wojciecha. Dla podkreślenia jej ogromnej kulturowej roli zwana jest ona matką polskich katedr. Była to świątynia koronacyjna pierwszych królów, siedziba pierwszego w Polsce arcybiskupstwa, miejsce ważnych wydarzeń z okresu początków polskiej państwowości. Tutaj znajdują się groby prymasów Polski oraz grób i relikwie św. Wojciecha Biskupa i Męczennika.

Na Wzgórzu Lecha, gdzie – jak poświadczają znaleziska archeologiczne – już w VIII w. istniał gród, w miejscu dzisiejszej katedry zbudowano w końcu IX w. jednonawowe oratorium. Przebudował je w następnym stuleciu Mieszko I, wznosząc świątynię na planie krzyża, w której w 977r. pochowana została jego żona, księżna Dąbrówka. Kolejna przebudowa miała miejsce za panowania Bolesława Chrobrego, który wyniósł ją do rangi katedry. W 999 roku odbył się w niej pogrzeb św. Wojciecha oraz jego kanonizacja dokonana przez papieża Sylwestra II. W roku 1000 do Gniezna przybył cesarz niemiecki Otton III z pielgrzymką do grobu św. Wojciecha. Jego spotkanie z Bolesławem Chrobrym, tzw. Zjazd Gnieźnieński, zaowocowało między innymi utworzeniem archidiecezji gnieźnieńskiej, na czele której stanął brat św. Wojciecha Radzim Gaudenty. W 1025 roku odbyła się w katedrze koronacja Bolesława Chrobrego na pierwszego króla Polski. Po niej nastąpiły koronacje kolejnych władców (ostatni w katedrze gnieźnieńskiej koronował się Wacław II Czeski w 1300r.).

Archikatedra gnieźnieńska od strony zachodniej, widok z placu św. Wojciecha © Monica

Miejsce gdzie w średniowieczu stała Brama Pyzdrska (farna) - przed gnieźnieńską farą © Monica

Kościół p.w. św. Trójcy - Fara © Monica

Wnętrzre Fary - ambona w kształcie łodzi

Wnętrze Fary - ambona w kształcie łodzi © Monica

Archikatedra gnieźnieńska od strony wschodniej © Monica

Ulica Tumska w Gnieźnie - miejsce, w którym stała Brama Poznańska (zwana też tumską) © Monica

Kościół Wniebowzięcia NMP i św. Antoniego w Gnieźnie © Monica

Barokowy ołtarz z obrazem Matki Bożej Pocieszenia - Pani Gniezna w kościele franciszkanów

Barokowy ołtarz z obrazem Matki Bożej Pocieszenia - Pani Gniezna w kościele oo. franciszkanów © Monica

Gimnazjum nr 1 im. Zjazdu Gnieźnieńskiego, w którym w latach 1906-1907 odbywał sie strajk szkolny

Gimnazjum nr 1 im. Zjazdu Gnieźnieńskiego, w którym w latach 1906-1907 odbywał się strajk szkolny © Monica

Archikatedra gnieźnieńska od strony południowej © Monica

Współczesny fresk na budynku obok katedry przedstawiający Chrzest Mieszka I © Monica

Pomnik Bolesława Chrobrego © Monica

Drzwi Gnieźnieńskie © Monica

Drzwi gnieźnieńskie są unikatowym, klasy zerowej, zabytkiem romańskiej sztuki odlewniczej. Odlane z brązu, w XII w., dokładny czas powstania nieznany, ważą 1200 kg. Obecnie są osadzone w portalu wewnętrznym kruchty południowej archikatedry gnieźnieńskiej.

Opuszczamy Gniezno i udajemy się do Czerniejewa, gdzie znajduje się barokowo-klasycystyczny zespół pałacowo-parkowy. Przeczytałam w opisie pałacu na mojej mapie: "pałac o bardzo bogatych wnętrzach jest udostępniony do zwiedzania". Napaliłam się na niego bardzo, zrezygnowałam z odwiedzenia m.in. Ostrowa Lednickiego (bo oczywiście było za mało czasu) a tu po przyjeździe okazało się, że jest własnością prywatną i właściciel udostępnia go tylko w sytuacji, gdy jakaś zorganizowana grupa zechce skorzystać z przypałacowej restauracji, tj. zorganizować jakiś bankiet, wesele, itp. Znów byłam niepocieszona ;-(

Brama wjazdowa z herbem Lipskich do pałacu w Czerniejewie © Monica

Pałacowe stajnie © Monica

Pałac w Czerniejewie © Monica

Pałacowy park w Czerniejewie jest ogromny, z pięknym starym drzewostanem © Monica

Pałacowy park w Czerniejewie © Monica

Gmina Czerniejewo - ciekawy herb © Monica

W Czerniejewie okazuje się, że mam fleka. Na szczęście napompowanie wystarcza i nie trzeba wymieniać dętki. Jednak po kilkunastu kilometrach powietrze znów uciekło i znów dopompowałyśmy, tak jeszcze dwa razy i jakoś dojechałyśmy. Jakaś mała dziura musiała być w dętce, którą Tata wymienił mi po powrocie do domu. W ogóle tego dnia jechałam jeszcze wolniej chyba niż poprzednie dni... choć pedałowałam jak dziki koń... To chyba wina tych moich niesprawnych przerzutek lub napędu, sama nie wiem czego, w każdym bądź razie trzeszczało, chrzęściło i mogłam jeździć tylko do czwórki, więc pedałowałam na tej czwórce i nic do przodu się nie posuwałam, a siostra leciała na 7, ciągle była z przodu, czekała na mnie i znów znikała. Masakra jakaś.

Z Czerniejewa udajemy się do Lednogóry na Pola Lednickie. Pierwotnie miałyśmy objechać Jezioro Lednickie i zwiedzić Pallatium na Ostrowie Lednickim, tak ważne miejsce, ale się nie udało...

Okolice miejscowości Wierzyce © Monica

W Lednogórze © Monica

Wiatrak w Lednogórze © Monica

Pola Lednickie © Monica

Pola lednickie - miejsce corocznych modlitewnych spotkań młodzieży katolickiej Lednica 2000 © Monica

Brama Ryba, tzw. Brama III Tysiąclecia © Monica

Jezioro Lednickie © Monica

Stąd nasz ród © Monica

Mój przejazd pod Bramą © Monica

Wracamy do Lednogóry skąd pociągiem udajemy się do Poznania. Już poprzedniego wieczora stwierdziłyśmy, że nie ma szans byśmy dojechały na rowerach do Poznania i postanowiłyśmy wsiąść do jakiegoś pociągu na trasie. Wysiadamy na Garbarach, przejeżdżamy pod Cytadelą, następnie ul. Mieszka I by zakończyć na Os. Bolesława Chrobrego.

Tras: Gniezno - Mnichowo - Pawłowo - Czerniejewo - Wierzyce - Imielno - Lednogóra - Skrzetuszewo - Pole Lednickie - Lednogóra

Parę fotek z niedzielnego pieszego spaceru po poznańskiej starówce:

Siostra z bratem pod fontanną Neptuna © Monica

Pod fontanną Apolla © Monica

Piękny renesansowy ratusz w Poznaniu © Monica

Poznańskie koziołki © Monica

Przed Urzędem Miejskim w Poznaniu © Monica

Kategoria 51-100 km, Szlak Piastowski, W towarzystwie, Wyjazdy kilkudniowe

DST 74.00km
Sprzęt Kross Trans Alp
Aktywność Jazda na rowerze

Szlak Piastowski dz.2

Piątek, 2 października 2015 · dodano: 11.10.2015 | Komentarze 6

DZIEŃ 2. GĄSAWA - GNIEZNO

Drugiego dnia wracamy do Biskupina, by zwiedzić biskupiński rezerwat archeologiczny. Jesteśmy przez to czasowo w plecy, gdyż zwiedzanie zaczyna się dopiero o godz. 9 i spokojne obejście wraz z obejrzeniem filmu o historii tego miejsca zajmuje nam 2 godz. ale warto było.

Oczywiście nie będę się tu rozpisywać o historii całego miejsca. Powiem tylko, że odkrycie na Półwyspie Jeziora Biskupińskiego osady warownej z ok. 740 r. p.n.e. było fenomenem nie tylko na skalę europejską, ale i światową. Miejsce zostało odkryte przypadkowo przez miejscowego nauczyciela w trakcie wycieczki szkolnej w 1932r., a prace wykopaliskowe na wielką skalę rozpoczęły się w 1934r. W ich wyniku natrafiono na ślady pobytu człowieka na tym terenie już w schyłkowej fazie paleolitu. Najbardziej znane odkrycie - osiedle obronne kultury łużyckiej - to tylko jedno z odkryć. Kolejne to osada z epoki neolitu i wioska wczesnopiastowska. Tak więc wierne rekonstrukcje tych osad znajdują się dokładnie w miejscu, w którym one rzeczywiście istniały.

W rezerwacie jest puściutko, jesteśmy tylko my, z jednej strony to fajne, taki spokój, brak szkolnych wycieczek, ale z drugiej strony jako że po sezonie, nie ma też wykonawców, którzy tu pracują, odtwarzając życie codzienne osady, prowadząc np. warsztat tkacki, garncarski itp.

Muzeum archeologiczne w Biskupinie © Monica

Rekonstrukcja osiedla obronnego kultury łużyckiej

Rekonstrukcja wczesnośredniowiecznej wioski, która w tym miejscu istniała między IX a XI w.n.e

Następnie wracamy przez Gąsawę. W tamtejszym kościele znajdują się piękne barokowe polichromie, które podpatrzyłam poprzedniego dnia, bo akurat zaczynała się msza św. Teraz znów było zamknięte.

Drewniany Kościół p.w. św. Mikołaja w Gąsawie, z ok. 1625r

Następnie kierujemy się na Mogilno.

Gmina Mogilno

Po drodze kolejny zabytkowy, drewniany kościół - w Niestronnie.

Kościół p.w. św. Michała Archanioła w Niestronnie, zbudowany w 1742r

Gmina Mogilno wita nas przyjemną zmianą krajobrazu. Najpierw w okolicy miejscowości Oćwieka pojawiają się tereny leśne w miejsce bezdrzewnych pól, potem dochodzą jeszcze niewielkie pagórki i jeziora. Nawet dwa podjazdy miały miejsce ;-)

W Mogilnie oczywiście odwiedzamy Kościół farny św. Jakuba oraz poklasztorny Kościół św. Jana Apostoła, pięknie położony nad Jeziorem Mogileńskim.

Późnogotycki Kościół farny p.w. św. Jakuba Starszego w Mogilnie z ok. 1511r

Przed plebanią mogileńskiej fary czekamy na księdza, który postanowił dać nam pocztówki z farą i pieczątkami ze szlaku św. Jakuba. My co prawda nie zbieramy tych pieczątek, ale skoro tak chciał, to wzięłyśmy na miła pamiątkę. © Monica

Kościół p.w. św. Jan Apostoła i klasztor pobenedyktyński w Mogilnie

Brama z datą fundacji kościoła, rok 1065

W moich pierwotnych planach z Mogilna miałyśmy jechać do Strzelna, ale teraz to było niestety nierealne, musiałyśmy pominąć Strzelno i poprzez Wał Wydartowski i Duszno udajemy się wprost do Trzemeszna.
Przejeżdżając przez Wał Wydartowski zaliczamy przynajmniej najwyższe wzniesienie Pojezierza Gnieźnieńskiego, no i mamy parę kilometrów odpoczynku od dróg asfaltowych.
Oczywiście Duszno, Wał i Trzemeszno kojarzą mi się z Sebkiem (Firemanem) więc pozdrawiam stąd serdecznie ;-)

Wieża widokowa w Dusznie na wale wydartowskim

Oto parę widoczków z wieży w Dusznie. Generalnie widoki są stąd rozległe na cztery strony świata, można zobaczyć Gniezno, Trzemeszno, Inowrocław, ale ja nie pamiętam który widok jest w którym kierunku ;-)

Parę fotek z trasy do Trzemeszna.
Jak są szutry to zawsze jakieś zdjęcie można strzelić, nawet polom zeschłej kukurydzy ;-)

Spotkanie z Janem Kilińskim w Trzemesznie

Bazylika NMP i św. Michała Archanioła w Trzemesznie

Bazylika w Trzemesznie była pierwotnie kościołem romańskim z 1 poł. XII w. Jednak w XIV i XV w. została przebudowana w stylu gotyckim, a w wyniku gruntownej przebudowy w XVIII w. otrzymała charakter dzisiejszej świątyni barokowej.

Dojeżdżamy do Gniezna - miejsca noclegowego na dziś i w ogóle najważniejszego punktu na trasie tej wycieczki.

Zwiedzanie znów zostaje na dzień następny, gdyż zbliża się wieczór.

Trasa: Gąsawa - Biskupin - Gąsawa - Oćwieka - Niestronno - Wieniec - Padniewko - Mogilno - Stawiska - Izdby - Duszno - Wydartowo - Trzemeszno - Miaty - Lubochnia - Wierzbiczany - Gniezno

Kategoria 51-100 km, Szlak Piastowski, W towarzystwie, Wyjazdy kilkudniowe

DST 77.00km
Sprzęt Kross Trans Alp
Aktywność Jazda na rowerze

Szlak Piastowski dz.1

Czwartek, 1 października 2015 · dodano: 10.10.2015 | Komentarze 7

Dzień 1. INOWROCŁAW - GĄSAWA

Zamarzył mi się przed końcem tegorocznego sezonu jeszcze jeden krótki wyjazd w nowe okolice. Tym razem zależało mi, by był to wyjazd przede wszystkim w charakterze poznawczym: miejsc ważnych historycznie, zabytkowych obiektów, etc, bo już dawno, a dokładniej od czasu pobytu na Jurze, nie miałam żadnego takiego typu wyjazdu.

Wybór padł na Szlak Piastowski, bo jest to trasa historyczna, przebiegająca przez ziemie, które stanowiły kolebkę polskiej państwowości: zachodnie Kujawy i wschodnią Wielkopolskę. Poza tym w te rejony mam stosunkowo niedaleko, więc szybko i łatwo można dojechać pociągiem, no i przy tej okazji mogłam odwiedzić rodzinę brata w Poznaniu. Tak więc 3 dni przeznaczam na rower, a czwarty to już tylko pieszo po Poznaniu.

Jedziemy na ziemie piastowskie ale nie trzymamy się Szlaku Piastowskiego, bo często prowadzi on głównymi drogami, zresztą funkcjonuje on głównie jako trasa wycieczek samochodowych, choć na terenie województwa wielkopolskiego jest też jego odpowiednik rowerowy, no ale my spędzamy większość czasu, bo prawie 2 dni na terenie Kujaw. Jedziemy więc tak jak nam pasuje, niestety też głównie ulicami, z uwagi na oszczędność czasu, którego jakoś ciągle brakowało, no i dość ogólną mapę, którą dysponujemy.

Zaczynamy w Inowrocławiu, do którego dojeżdżamy ok. godziny 10.

Pogodę mamy piękną przez wszystkie dni, tylko wiatr dosyć nieznośny i niesprzyjający, bo z zachodu lub południa.

Najpierw oczywiście pokręciłyśmy się trochę po mieście, odwiedzając parę miejsc.

Miejsc wartych odwiedzenia na trasie i w okolicy było naprawdę dużo. Wiem, że nie udało mi się zobaczyć ani połowy, a tych, które odwiedziłam, choć ważne, nie będę tu zbytnio opisywać, bo i czasu mało i nie każdego to interesuje, a ten kogo interesuje z pewnością sobie poczyta gdzie indziej ;-) ja się postaram jak najbardziej skrótowo.

Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie w Inowrocławiu

Ten neorenesansowy kościół jest właściwie bardzo nowy, bo raptem z 1900r. ale stanowi charakterystyczny element inowrocławskiego krajobrazu, dlatego go zamieszczam ;-) Zresztą mi się podoba.

A poniżej perełka Inowrocławia - romańska świątynia sięgająca metryką XII w. Zniszczony w pożarze 1834r. kościół znajdował się w stanie ruiny. W latach 1901-1902 został poddany rekonstrukcji. Wśród wyposażenia najcenniejsza jest gotycka rzeźba Madonny z Dzieciątkiem z końca XIV w.

Romański Kościół Imienia NMP w Inowrocławiu

Wnętrze świątyni. Pierwszy raz miałam okazję być w takim romańskim wnętrzu. Zdecydowanie częściej mam do czynienia z gotykiem. © Monica

Park solankowy w Inowrocławiu koniecznie musimy odwiedzić - choćby dla zdrowia ;-)

Park Solankowy w Inowrocławiu - zegar słoneczny

Opuszczamy Inowrocław i przez Batkowo udajemy się do Kościelca Kujawskiego, gdzie mamy kolejny romański kościółek z przełomu XII i XIII w. z dobudowaną w XVI w. kaplicą grobową Kościeleckich, która na zewnątrz posiada attykę - ciekawe połączenie. Niestety kościół zamknięty, jak zresztą wszystkie mniejsze kościoły, w większych można jeszcze zerknąć do środka przez kratę - takie czasy, wszystko trzeba zamykać przed złodziejami.

Kościelec Kujawski, Kościół św. Małgorzaty © Monica

Następnie ma miejsce najgorszy fragment naszej trasy, gdyż jazda wypada drogą nr 251. Była to najprostsza droga w kierunku Piechcina a następnie Lubostronia i byłyśmy zmuszone nią jechać. Nie sądziłam, że będzie aż tak ruchliwa. MASAKRA. Do tego Równina Inowrocławska, jak nazwa wskazuje, nie było kompletnie na czym oka zawiesić, mimo najszczerszych chęci nie byłam w stanie ani jednego zdjęcia zrobić... duże przestrzenie płaskich pól, zżółkłej, uschniętej kukurydzy.... Nie mam ani jednego zdjęcia, ale i tak ten obraz dobrze pamiętam ;-) Ale najgorszy był ten ruch samochodowy.

Po drodze mijamy Pakość, przejeżdżając obok kapliczek drugiej najstarszej polskiej Kalwarii, które są tuż przy ruchliwej ulicy... Dziwne to dla mnie, przyzwyczajonej, że Kalwaria jest położona na leśnych wzgórzach, a tu żadnych wzgórz... No ale cóż zrobić skoro wzgórz nie ma, taki teren, a założyciele Kalwarii też nie mieli pojęcia, że za setki lat tuż przy kapliczkach pobiegnie ulica...

Dojeżdżamy do Piechcina, by zobaczyć szmaragdowe jezioro w zalanym kamieniołomie wapienia. Jest to dla nas atrakcja, bo w naszej okolicy nie ma takich jezior ani kamieniołomów. W okolicy Piechcina są chyba jeszcze dwie kopalnie wapienia. Jezioro piękne, krystalicznie czyste, szkoda tylko, że teren wokół tak przez ludzi zaśmiecony... Może kiedyś ten teren będzie jakoś ładnie zagospodarowany. Mogłoby to być miejsce bardzo atrakcyjne turystycznie. Na razie jest to chyba jeszcze własność kopalni.

Piechcin, jezioro w starym kamieniołomie

Następne ważne dla mnie miejsce to Lubostroń, a w nim klasycystyczny pałac z 1800 roku wybudowany na zlecenie Fryderyka Skórzewskiego na wzór słynnej włoskiej Villa Rotonda autorstwa architekta Andrea Palladio.

Niestety pałacu nie udało nam się zwiedzić. Byłam niepocieszona, bo bardzo na to liczyłam, specjalnie po to przyjechałyśmy w ten zakątek, ale się spóźniłyśmy parę minut - wg informacji z neta był czynny do 15, wszystko zamknięte i nigdzie żywej duszy. Kompletnie zapomniałam, że on jest tylko do tej godziny otwarty.

Następnie udajemy się w kierunku Biskupina. W planie było zwiedzanie biskupińskiej osady, ale wiedziałam już że się to nie uda, bo na spokojnie potrzebne były jakieś dwie godziny, czyli powinnyśmy być w Biskupinie ok 16, a tymczasem dopiero ok 15.30 wyjechałyśmy z Lubostronia i nie zamierzałyśmy się spieszyć. Przez to okrojeniu musiały ulec też nasze plany na kolejne dni, no ale trudno. Nie wiem czemu się nie wyrobiłyśmy, wcale dużo nie zwiedzałyśmy ani dużo nie siedziałyśmy ani wielu kmów nie przejechałyśmy... jakoś za wolno jeżdżę i nie mogę nigdzie zdążyć... ;-) Ale cóż, zawsze choć trochę naprzód...

Następnie już jedziemy spokojnie, wiedząc że nigdzie nie zdążymy, przez Wenecję i Biskupin na nocleg do Gąsawy.

Oczywiście poda tablicą WENECJA zdjęcie musi być ;-)

Za płotem Muzeum Kolei Wąskotorowej w Wenecji

Trasa: Inowrocław - Batkowo - Kościelec - Pakość - Piechcin - Barcin - Julianowo - Lubostroń - Pturek - Młodocin - Kierzkowo - Jadowniki - Białożewin - Wenecja - Biskupin - Gąsawa

Kategoria 51-100 km, W towarzystwie, Wyjazdy kilkudniowe, Szlak Piastowski

DST 92.00km
Sprzęt Kross Trans Alp
Aktywność Jazda na rowerze

Nad Zatokę Pucką

Niedziela, 27 września 2015 · dodano: 27.09.2015 | Komentarze 5

Trasa: Luzino - Gowino - Wejherowo - Sławutowo - Sławutówko - Żelistrzewo - Osłonino - Rzucewo - Puck - Darżlubie - Mechowo - Domatowo - Leśniewo - Mała Piaśnica - Warszkowo - Kniewo - Zamostne - Kębłowo - Luzino

Neogotycki zamek w Rzucewie, I poł. XIX w

Dekretem z dnia 25 lutego 1567r. Król Zygmunt August uczynił miasto Puck bazą królewskiej floty kaperskiej i pierwszym portem wojennym Rzeczypospolitej.

10 lutego 1920r. wojsko polskie z gen. Józefem Hallerem na czele objęło na wieczyste posiadanie polskie morze.

Ryglowy kościół w Mechoiwe, I poł. XVIII w

Kategoria 51-100 km, W pojedynkę